Een verre plek vlakbij - Hayley Long
- Een verhaal over liefde, verlies en loslaten -
"Op de terugweg van vakantie, raken de broers Dylan en Griff samen met hun ouders betrokken bij een vreselijk auto-ongeluk. Van de ene op de andere dag zijn de jongens wees, en staan ze er helemaal alleen voor. Tot een verre oom en tante zich melden en ze naar Wales verhuizen. Ondanks het grote verdriet lijkt hun leven in een wat rustiger vaarwater te komen, maar Dylan maakt zich zorgen om zijn broertje. Griff lijkt niet om te kunnen gaan met het verlies; hij praat niet en trekt zich steeds vaker verder terug.
Maar ook Dylan heeft moeite met de moed erin te houden en vlucht in zijn hoofd naar plekken waar hij gelukkig was. En nog meer dan Griff heeft hij moed nodig, want er is iets heel belangrijks waarmee hij in het reine moet zien te komen voor hij verder kan."
Na het lezen van de korte inhoud van dit boek, dacht ik meteen dat het een vrij zwaar boek zou worden omdat het boek gaat over verlies en loslaten. Hierdoor sprak het boek me wel aan: Hoe zou de schrijver dit onderwerp uitwerken en bespreekbaar maken in het boek? Wat zou er met de jongens gebeuren?
Een verre plek vlakbij. Een mooie en goedgekozen titel voor dit boek. Het verwijst naar één van de hoofdpersonages, Dylan, die in gedachten vaak terugkijkt naar een verre plek vol herinneringen. Een plek en herinnering die ver weg lijkt, maar in zijn gedachten zo dichtbij is. Dit vond ik fijn in het boek. Het liet me nadenken over mijn eigen verre plek vlakbij.
Het verhaal is op een goede, boeiende manier geschreven en leest erg vlot. De hoofdpersonages hebben voor tieners zeker iets herkenbaars en ook ik kon me herkennen in de personages. Ik kon me dan ook goed inleven in het verhaal. Ook de band tussen de twee broers is prachtig.
De vele verwijzingen naar muziek en gedichten doorheen het verhaal, maakten het boek interessant en zorgden ervoor dat ik zelf bepaalde liedjes en dichters opgezocht heb.
Het verhaal was op bepaalde stukken wat emotioneel, hoewel het nooit overdreven was. Zelf heb zeker een aantal keer gedacht 'Wauw, zo goed geschreven' en dat is wat een boek moet hebben, volgens mij.
Na verloop van tijd wordt ook duidelijk wat het "geheim" is van Dylan. Dit zorgt voor een keerpunt, een plottwist, in het boek. Ik zag het zelf vanaf een bepaald moment wel een beetje aankomen, maar was aangenaam verrast door de manier waarop dit in het boek weergegeven werd. Een typisch 'kippenvelmomentje' voor mij.
Hoewel ik dacht dat het boek vrij zwaar zou zijn omwille van het thema, was het een aangenaam, verrassend en ontroerend boek dat af en toe ook een glimlach op mijn gezicht toverde. Zeker en vast een aanrader als je het mij vraagt!!
En wat denk jij? Wat is jouw verre plek vlakbij?
Veel leesplezier!
Yana Vermeiren
(Bron: Long, H. (2018). Een
verre plek vlakbij. Amsterdam: HarperCollins Holland.)
- Boek Kinder- en Jeugdjury 1 -
Dag Yana!
BeantwoordenVerwijderenIk was aan het scrollen door jouw blog, toen ik opeens zag dat jij het boek ‘Een verre plek vlakbij’ had gelezen. Meteen begon ik jouw blogbericht te lezen en werd ik aardig verrast. Onze meningen over het boek komen sterk overeen.
Ik vond het ook een prachtig boek. Het zware thema was er erg mooi in verwerkt. Ik dacht ook even dat het boek te zwaar zou zijn door het thema, maar dat viel heel goed mee.
Ik las ook dat jij het geheim van Dylan aan zag komen. Ik daarentegen helemaal niet. Waarschijnlijk ben jij dus de oplettendste lezer tussen ons twee.
PS Mijn verre plek vlakbij is de reis naar Disneyland Parijs die ik heb gemaakt met mijn familie toen ik 6 jaar was.
Groetjes
Jana Loomans
Beste Yana
BeantwoordenVerwijderenIk had dezelfde verwachtingen toen ik de korte inhoud van het boek las, namelijk dat je je kon verwachten aan een verhaal over verlies en loslaten, een eerder zwaar verhaal. Ik vind het wel interessant dat dit jou aansprak, dit sprak mij namelijk totaal niet aan. Ik had niet echt zin om een deprimerend verhaal te lezen over verlies.
Buiten mijn verwachtingen in was het zoals jij zegt een goed verhaal dat boeiend was geschreven en eigenlijk totaal niet deprimerend. Het verbaasde mij dat het verhaal mij een goed gevoel gaf. Hoe jij het zo mooi verwoord: het verhaal toverde ook soms bij mij een glimlach op mijn gezicht.
Net zoals bij Jana had ik 'het geheim' van Dylan totaal niet door. Ik kon mij namelijk heel goed inleven bij wat Dylan dacht omdat hij een oudere broer is en ik ben een oudere broer en toen ik dus 'het geheim' te weten kwam, was ik nogal gechoqueerd.
Tot slot mijn verre plek vlakbij zijn de vele reizen die ik vroeger maakte naar de Ardennen. Niet zo spectaculair zoals de plekken van Dylan, maar ze hebben me wel gemaakt tot wie ik nu ben.
Hartelijke groet
Arno Jacobs
Hey Yana,
BeantwoordenVerwijderenLeuke kleurrijke blog heb je!
Ik heb dit boek ook gelezen en vind dit ook echt een aanrader!
Ik was vooral benieuwd wat men met een verre plek vlakbij wou zeggen.
Het boek bleef voor mij altijd boeiend en dan die wending naar het einde toe, maakte het voor mij nog leuker om te lezen. Ik had deze wending helemaal niet verwacht maar achteraf gezien, als ik nadenk over sommige stukken die ik niet begreep, lijkt het wel logisch.
Mijn verre plek vlakbij is muziek. Ik zing graag, schrijf zelf liedjes en ben elke dag bezig met muziek. Als ik me niet zo goed voel ga ik zingen en dan veranderd mijn stemming direct.
Ik ben stiekem wel benieuwd wat jou verre plek vlakbij is.
Groetjes,
Sheila De Leersnijder
Hallo!
VerwijderenLeuk dat je reageerde op het blogbericht en de vraag even terugspeelt.
Ik laat ook graag even weten wat mijn verre plek vlakbij is ;)
Als ik denk aan mijn verre plek vlakbij, denk ik aan de vakanties aan zee, samen met mijn oma. Daar kon ik als kind zo van genieten en werd ik steeds vrolijk van.
Groetjes Yana