Schildpadden tot in het oneindige - John Green
- De mens kan doen wat hij wil, maar hij kan niet willen wat hij wil -
"Al sinds haar jeugd kampt Aza Holmes met hevige angsten. Soms twijfelt ze zelfs wie er aan het roer staat in haar leven: zij of haar dwanggedachten. Als Aza en haar beste vriendin Daisy het nieuws horen over de voortvluchtige miljardair Russel Pickett en de beloning voor de gouden tip over zijn verblijfplaats, besluiten de twee op zoek te gaan. Het leidt hen naar Picketts zoon Davis, die samen met zijn broertje Noah op het enorme landgoed van zijn vader woont, in het gezelschap van een tuatara - een zeldzaam reptiel - die op het punt staat een fortuin te erven.
Davis maakt gevoelens in Aza los die haar kwetsbaarder maken dan ze al was. Terwijl ze steeds verder wegzinkt in de spiraal van haar gedachten, komt de waarheid over Russel Pickett langzaam aan het licht."
Een boek van John Green, dat moest ik lezen! Ik koos het boek dan ook omdat ik toch wel fan ben van de auteur die ook 'Een weeffout in onze sterren' schreef.
Hoewel het boek uiteraard een verhaal bevat (over de verdwijning van Russel Pickett), was dat voor mij niet het belangrijkste onderdeel van het boek. Gedurende het hele verhaal wordt er openlijk geschreven over de dwangstoornis waarmee het hoofdpersonage kampt. Het verhaal en de stijl waarin geschreven wordt, doet dan ook vermoeden dat de auteur van het boek wel het een en ander weet over dwangstoornissen. Dat bleek ook zo te zijn. John Green schreef het boek vanuit zijn eigen ervaringen. Jammer genoeg horen we steeds vaker van tieners, maar ook van volwassenen, die problemen ondervinden op vlak van hun mentale gezondheid. Dit maakte het boek dan ook erg relevant in de huidige maatschappij.
In het begin kwam de schrijfwijze in het boek voor mij wat chaotisch over, maar toch wordt je al snel helemaal meegenomen in het verhaal. De hoofdpersonages hebben iets herkenbaars, iets waar je je (zeker als tiener) toch wel in kan vinden, ondanks het zware thema.
Het boek is daarnaast ook erg filosofisch op bepaalde stukken, maar toch werd het nooit té moeilijk om te begrijpen. Het staat vol mooie citaten die je als lezer aan het denken zetten.
Het einde was, zoals ik van de schrijver gewend ben, geen einde als in de sprookjes ('...en ze leefden nog lang en gelukkig.'), maar wel een mooi, ietwat onverwacht einde.
Conclusie: Een diepgaand en mooi boek dat ik iedereen aanraad!
Veel leesplezier!
Yana Vermeiren
- Boek Kinder- en Jeugdjury 3 -
Reacties
Een reactie posten